Τα “Ε” στη διατροφική ετικέτα

Πρέπει να μας ανησυχούν;

Τι είναι τα Ε στα τρόφιμα;

Συχνά βλέπουμε στις ετικέτες των τροφίμων κωδικούς με το γράμμα Ε και έναν τριψήφιο ή τετραψήφιο αριθμό. Αυτά, δεν είναι άλλο παρά κώδικες που προσδιορίζουν τις πρόσθετες ουσίες των τροφίμων, ουσίες που προστίθενται σκόπιμα στις τροφές, για να εκτελέσουν ορισμένες τεχνολογικές λειτουργίες, όπως για παράδειγμα να ενισχύσουν το χρώμα, τη γεύση και τη διάρκεια ζωής των τροφίμων.

Η ένδειξη Ε για τα πρόσθετα έχει οριστεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και βάσει νομοθεσίας, είναι υποχρέωση κάθε παραγωγού και πωλητή να αναγράφονται όλοι αυτοί οι κωδικοί στην ετικέτα του προϊόντος που φτάνει στα χέρια του καταναλωτή. Οι διατροφικές ετικέτες των προϊόντων πρέπει να εμφανίζουν τόσο την λειτουργία της πρόσθετης ουσίας στο τελικό προϊόν (π.χ. χρώμα, συντηρητικό), καθώς και την συγκεκριμένη ουσία που χρησιμοποιείται, είτε με αναφορά στον κατάλληλο κωδικό “Ε” ή στο όνομα του (π.χ. Ε 200-συντηρητικό-σορβκό οξύ). Έτσι, κάθε πρόσθετο έχει τη δική του ονομασία και τον δικό του μοναδικό κωδικό.

Ποια είναι τα συνήθη Ε στα τρόφιμα;

Τα πιο συνήθη πρόσθετα που εμφανίζονται στις ετικέτες των τροφίμων είναι οι χρωστικές που ξεκινούν από το Ε100 έως Ε199, τα συντηρητικά από Ε200 έως Ε297, τα αντιοξειδωτικά και οι ρυθμιστές οξύτητας από Ε300 έως Ε399, οι γαλακτωματοποιητές και οι σταθεροποιητές από Ε400 έως Ε499, οι ρυθμιστές οξύτητας και οι αντισυσσωματικοί παράγοντες από Ε500 έως Ε599, τα βελτιωτικά γεύσης από Ε600 έως Ε699, τα αντιβιοτικά από Ε700 έως Ε799, οι πηκτικοί παράγοντες από Ε1400 έως Ε1499, οι συνθετικές γεύσεις και οι γευστικοί διαλύτες από Ε1500 έως Ε1525 και τέλος υπάρχουν τα διαφορά πρόσθετα, τα οποία ξεκινάνε από Ε999 έως Ε1399.

Που εντοπίζονται οι ανησυχίες των καταναλωτών σχετικά με τις πρόσθετες ουσίες;

Οι περισσότερες ανησυχίες των καταναλωτών σχετικά με τα πρόσθετα τροφίμων έχουν να κάνουν με τα τεχνητά συστατικά που προστίθενται στα τρόφιμα. Μερικά από αυτά είναι τα αντιβιοτικά που χορηγούνται σε ζώα παραγωγής τροφίμων, όπως στα κοτόπουλα και τις αγελάδες, τα αντιοξειδωτικά σε ελαιώδη, ή λιπαρά τρόφιμα, οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες, όπως η ασπαρτάμη, η σακχαρίνη, το κυκλαμικό νάτριο και η σουκραλόζη, το βενζοϊκό οξύ σε χυμούς φρούτων, η λεκιθίνη, οι ζελατίνες, το άμυλο αραβοσίτου σε σταθεροποιητές και γαλακτωματοποιητές τροφίμων, τα διάφορα χρώματα και χρωστικές ουσίες, τα νιτρικά και να νιτρώδη κυρίως στα αλλαντικά, οι θειώδεις ουσίες σε μπύρες, κρασιά και συσκευασμένα λαχανικά.

Παρόλ’ αυτά, όλα τα πρόσθετα των τροφίμων, πριν εισαχθούν στα τρόφιμα και πριν αναγραφούν στη διατροφική ετικέτα, έχουν λάβει επίσημη έγκριση από την Ευρωπαϊκή ένωση, αφού έχουν περάσει τους όποιους αυστηρούς ελέγχους που απαιτούνται για την ασφάλεια των καταναλωτών.

Συμπερασματικά, οι ετικέτες τροφίμων μπορούν να αποτελέσουν ένα πολύ ισχυρό εργαλείο στα χέρια των καταναλωτών πριν την τελική επιλογή του κάθε προϊόντος σύμφωνα με τις ανάγκες τους, αρκεί ο κάθε καταναλωτής να μπορεί να τις κατανοήσει σωστά και να τις μελετήσει προσεκτικά.

Βιβλιογραφικές πηγές

I.N. Pasias, A.G. Asimakopoulos, N.S. Thomaidis, 8 - Food colours for bakery products, snack foods, dry soup mixes, and seasonings, Editor(s): Michael J. Scotter,

In Woodhead Publishing Series in Food Science, Technology and Nutrition, Colour Additives for Foods and Beverages, Woodhead Publishing, 2015.